Αν η κοντινή σας αλήθεια (της γειτονιάς σας) σας φαίνεται τόσο αληθινή ώστε να μοιάζουν εξωπραγματικές οι μακρινές σας αλήθειες, (γεγονός που καθιστά το ανθρώπινο Φανταστικό τόσο ακραία εξωπραγματικό), φανταστείτε –αν μπορείτε– πόσο εξωπραγματικές είναι για σας οι αλήθειες που βρίσκονται πολύ πιο πέρα από την ανθρώπινη φαντασία. Διαλογιστείτε λίγο πάνω σ’ αυτό, ίσως εμπνευστείτε για το πόσο μικροσκοπικές είναι οι «αλήθειες» μας.
Όχι, δεν είναι ψεύτικες, (τίποτε δεν είναι ψεύτικο σε ένα σύμπαν άπειρων πιθανοτήτων), είναι απλά ασήμαντες. Έξω από τα στενά τους πλαίσια (όπου κι αν είναι αυτά) κανείς δεν δίνει δεκάρα γι’ αυτές, ενώ εσείς έχετε ολόκληρα «διπλώματα» στη χρήση τους. Κατά πόσο μπορεί ένας οποιοσδήποτε άνθρωπος να δεχτεί αδιαμαρτύρητα το ότι είναι απίστευτα ασήμαντος; Δεν θα το δεχτεί ποτέ, και καλά θα κάνει. Μπορείτε όμως να φανταστείτε τι πράγματα θα σκαρφιστεί για να μην το δεχτεί; Τον βλέπετε πόσο σοβαρός φαίνεται (και νιώθει) καθώς επιχειρηματολογεί;
Ο κόσμος που βλέπουμε γύρω μας δεν είναι στ’ αλήθεια γύρω μας, αλλά μέσα στο μυαλό μας. Η απαγορευτική πινακίδα που βλέπω στη γωνία του δρόμου της πόλης, δεν είναι στ’ αλήθεια στη γωνία του δρόμου, είναι μέσα στο μυαλό μου. Οι άνθρωποι που βλέπω, δεν ζουν γύρω μου, ζουν μέσα στο μυαλό μου (και δεν ξέρω ποιοι είναι στ’ αλήθεια, εγώ ξέρω μόνο εμένα, κι αυτά που ξέρω γι’ αυτούς δεν είναι παρά πράγματα που ξέρω για μένα, μεταμφιεσμένα)…
Δεν βλέπουν τα μάτια μας τον κόσμο. Το μυαλό μας είναι που τον βλέπει.
Πηγή